Yanıldık ve Öldük

İnsan! Bir garip hikaye... Farazi bir var oluş, ne saydam ne duvardan. His kırıntılarıyla beslenir martılar. Sonrası kırmızı sıvı ve buluşması kirpiklerin acıya. Pencerenin dışı kurşuni bir resmi geçit; içerisi düş, fikir ve yalnızlık. Tabiatın kürtajıyla biriken bir yığın cansız cenin taneleriyiz; toprağın özüne aşık sözüne yabancı! Bastık kavimlerce, koştuk cesetlerden atlayarak. Kan ve göz yaşı benzerliğinin ötesinde kurduk dünyaları. En güzeli, en doğrusu bizdik. Yanıldık ve öldük